Μετασταση του Αγιου Ιωαννου του Θεολογου και η ενορια μας

 

Read more »

Ἅγιος Χαράλαμπος καί Φυτεῖες

      

                                     (εἰκόνα  προσκυνηταρίου  ἔτος 2001)

Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος εἶναι ἀπό τούς πιο λαοφιλεῖς Ἅγίους. Πολλές ἐκκλησίες καί παρεκκλήσια εἶναι ἀφιερωμένα στήν μνήμη του, ἀλλά καί σέ πολλούς ναούς θά ὑπάρχει μία εἰκόνα του ἤ ἕνα προσκυνητάρι του,  τιμῶντας τό ὄνομά του.

   Αὐτό δέν εἶναι τυχαῖο. Ὁ Ἁγιος κάνει αἰσθητή τήν παρουσία του στήν ζωή  τῶν χριστιανῶν, ὅταν αὐτοί τόν ἐπικαλοῦνται με πίστη καί καθαρότητα βίου. Στήν πατρίδα μας ἐπίσης, πάρα πολλές φορές καί κατά τήν Τουρκοκρατία καί κατά τήν Γερμανική κατοχή ἔχει διασώσει καί χωριά ἀκόμη, ὁλόκληρα ἀπό τήν μανία τῶν κατακτητῶν. Θεωρεῖτε καί προστάτης κατά τῶν λοιμωδῶν ἀσθενειῶν (πανώλη, θανατηφόρες γρίπες κλπ)

 

Ἡ τιμία κάρα του, πού βρίσκεται στήν Ἰερᾶ Μονή Ἁγίου Στεφάνου Μετεώρων, ὅπως καί τά ἄλλα λείψανα του, ἄπειρες φορές προσκυνήθηκαν ἀπό ἀνθρώπους πού ἀναζητοῦσαν καί βρήκαν τήν θεραπεία τους.

   Καί οἱ Φυτεῖες δέν θα μποροῦσαν νά ἀποτελέσουν ἐξαίρεση. Οἱ πατέρες ἡμῶν καί στον παλαιότερο Ναό (πρίν το 1910) καί στον νεώτερο ἔχουν ἀφιερώσει τρεῖς προσκυνηματικές εἰκόνες στον Ἅγιο Χαράλαμπο, γιά προστασία καί ἀπό διαφόρους κατακτητές ἀλλά καί γιά θεραπεία ἀπό πολλές θανατηφόρες λοιμικές ἀσθένειες.

  Ἄς εὐχηθοῦμε ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ, Χαράλαμπος ὁ θαυματουργός, νά πρεσβεύει πάντοτε στον Τριαδικό Θεό μας, ἀλλά καί σήμερα, ἀπέναντι σέ κάθε θανατηφόρα ἀσθένεια.  

  

                           (εἰκόνα παλαιοῦ τέμπλου,   περίππου μέσα 20^ου αἰῶνος)

(εἰκόνα τέμπλου παλαιοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅπου εἰκονίζονται ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος με τόν Ἅγιο Τρύφωνα,     ἔτος 1857)

Read more »

Άγιος μάρτυς Τρύφων: Ο προστάτης άγιος των αμπελουργών (συμπολιοῦχος Φυτειῶν)

 Ένας από τους ηρωικότερους μάρτυρες της αρχαίας Εκκλησίας είναι και ο άγιος Τρύφωνας ο ιαματικός. Μάλιστα για την απλότητά του και την ενασχόλησή του με την κτηνοτροφία και τη γεωργία, θεωρείται ο προστάτης άγιος των γεωργών και ιδιαίτερα των αμπελουργών.

Γεννήθηκε στη Λάμψακο της Φρυγίας της Μ. Ασίας περί το 220 μ. Χ., από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι του ενέπνευσαν την πίστη στον αληθινό Θεό. Η οικογένειά του ήταν πολύ φτωχή και ο ίδιος εξασκούσε το επάγγελμα του χηνοβοσκού. Όμως παράλληλα μελετούσε την Αγία Γραφή και ποθούσε να τύχει της σωτηρίας και να γίνει πολίτης της ουράνιας βασιλείας του Θεού. Χάρις στην βαθιά του πίστη και την αγνή και αγία ζωή του προικίστηκε από το Θεό να έχει το χάρισμα της θεραπείας ασθενειών και την εκδίωξη των δαιμόνων.

Κάποτε έκανε περιοδεία στην Μ. Ασία ο αυτοκράτορας Γορδιανός (238-244) έχοντας μαζί του και την άρρωστη κόρη του, η οποία βασανιζόταν από φοβερό δαιμόνιο. Πληροφορήθηκε για τη δύναμη του χριστιανού Τρύφωνα, του οποίου ζήτησε τη βοήθεια. Ύστερα από θερμή προσευχή θεράπευσε την κόρη του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα, αποδεικνύοντας τη δύναμη του αληθινού Θεού. Το θαύμα αυτό στάθηκε αφορμή να μεταστραφούν στο Χριστό πλήθος ειδωλολατρών και να εγκαταλείψουν τη λατρεία των δαιμονικών «θεών» και των ειδώλων.

Read more »

«Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα…ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου…»

 Ο δίκαιος Συμεών, όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, είχε γεράσει με μια προσδοκία. Το Άγιον Πνεύμα του είχε φανερώσει,πολύ παλαιά, ότι δέν θα πεθάνει προτού να δεί το Μεσσία (Λουκ.2,26). Τα χρόνια περνούσαν. Αλλά ποτέ ο Συμεών δεν αμφέβαλλε ότι αυτός ο βαθύς ιερός πόθος του κάποια μέρα θα εκπληρωθεί. Και η ευλογημένη αυτή στιγμή ήρθε την ημέρα, που η Παναγία Μητέρα Μαρία με τον Ιωσήφ έφεραν το 40 ημερών θείον Βρέφος στο ναό της Ιερουσαλήμ, για να το αφιερώσουν στο Θεό, σύμφωνα με τον Νόμο (Λουκ. 2,23-24). Μόλις είδε ο ευλαβής Συμεών την σεμνή Μαρία να μπαίνει στο ναό, κρατώντας τον 40 ημερών γιό της, και έλαβε την πληροφορία από το Άγιο Πνεύμα ότι Αυτός είναι, που περίμενε, έσπευσε να πάρει τον Ιησού στην αγκαλιά του και να δοξάσει το Θεό: «Τώρα, Κύριε, μπορείς ν’ αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν τον Σωτήρα…» (Λουκ. 2,29-30). Αυτό λαχταρούσα μια ζωή! Τώρα γέμισε η ψυχή μου ικανοποίηση και αγαλλίαση. Τίποτε άλλο δεν θέλω πια• τώρα ας πεθάνω!

Και μόνο που είδε ο Συμεών τον Ιησού και τον πήρε στην αγκαλιά του γέμισε από απερίγραπτη χαρά. Ένιωσε πλήρη ικανοποίηση• ότι απέκτησε το παν! Και να σκεφτούμε ότι ο Συμεών είδε τον Ιησού μόνον ως βρέφος. Δεν άκουσε κάτι από το στόμα του. Δεν απόλαυσε την υπέροχη διδασκαλία του! Δεν είδε κανένα από τα υπέροχα θαύματά Του!

Read more »

Μητροπολίτης Ἁγιᾶς καί Συκουρίου, ὁ ἀπό Παραμυθίας κυρός Παῦλος Καρβέλης. 30 χρόνια ἀπό τήν ἐκδημία του (Με παρουσία και στις Φυτείες)

 

Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Ντανᾶς

Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας

Παλαιομάνινα 17/01/2023

Αἰσθήματα συγκινήσεως καί εὐγνωμοσύνης πλημμυρίζουν τήν ψυχή μας μέ τή συμπλήρωση 30 ἐτῶν ἀπό τήν εἰς Κύριον ἐκδημία τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου. Τά φτωχά μας λόγια ἀποτελοῦν ἕνα εὐλαβές θυμίαμα καί ἐλάχιστο πνευματικό ἀντίδωρο τῶν ὅσων προσέφερε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί μικρό ἐκχύλισμα θαυμασμοῦ καί εὐγνωμοσύνης πρός τή σεπτή καί ἁγία του μορφή, γιά τήν ὅλη του τή βιωτή, τό ἱεραποστολικό ἔργο, τούς διωγμούς ἀλλά καί... τό ἀγωνιστικό του φρόνημα.

Read more »

Άγ. Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, ο ευαίσθητος Θεολόγος

 Η Εκκλησία σήμερα εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Ο άγιος Γρηγόριος είναι ένας από τους τρεις μεγάλους ιεράρχες και οικουμενικούς διδασκάλους της Εκκλησίας μαζί με τον Μέγα Βασίλειο και τον Ιωάννη το Χρυσόστομο. Μετά τον απόστολο και ευαγγελιστή Ιωάννη, είναι ο δεύτερος στον οποίο η Εκκλησία απένειμε τον τίτλο του Θεολόγου^· ο τρίτος είναι ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος. Ο άγιος Γρηγόριος ειδικότερα είναι ο τρια­δικός θεολόγος, γιατί σε κάθε του λόγο κεντρική διδα­σκαλία του είναι πάντα το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. Στον πέμπτο θεολογικό λόγο του γράφει· οι πιστοί «προσκυνούσι τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, μίαν Θεότητα…».

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γεννήθηκε στα 329 στην Αριανζό, ένα μικρό χωριό της Καππαδοκίας, κον­τά στην κωμόπολη Ναζιανζό, γι’ αυτό και λέγεται Ναζιανζηνός. Ο πατέρας του λεγόταν κι αυτός Γρηγόριος κι ήταν επίσκοπος Ναζιανζού, η δε μητέρα του λεγόταν Νόννα. Από μικρός ήταν φιλομαθής και επιμελής κι έκανε λαμπρές και εξαίρετες σπουδές στη Ναζιανζό, στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, στην Καισαρεία της Παλαιστίνης, στην Αλεξάνδρεια και τέλος στην Αθή­να. Εκεί γνωρίστηκε με το συμπατριώτη του Μέγα Βασίλειο, συνδέθηκαν αδελφικά κι έμειναν μαζί σπου­δάζοντας έξι ολόκληρα χρόνια την έξω φιλοσοφία. Στο τέλος του προσφέρθηκε καθηγητική θέση, μα εκείνος προτίμησε να ξαναγυρίσει στην πατρίδα του Ναζιανζό.

Στην Καππαδοκία συναντήθηκαν οι δύο συμμαθη­τές κι έζησαν πάλι μαζί, αποτραβηγμένοι στην έρημο, ασκούμενοι και μελετώντας τώρα τα ιερά γράμματα. Σε ηλικία 30 ετών ο άγιος Γρηγόριος πήρε το βάπτισμα και χειροτονήθηκε από τον πατέρα του πρεσβύτερος. Έμεινε για καιρό βοηθώντας το γέροντα πατέρα του επίσκοπο Γρηγόριο και το 372 σε ηλικία 43 ετών ο Μέγας Βασίλειος, που ήταν πια αρχιεπίσκοπος Καισα­ρείας, τον χειροτόνησε επίσκοπο Σασίμων. Αυτή η χειροτονία έγινε παρά τη θέλησή του, γι’ αυτό κι ο άγιος Γρηγόριος δεν δέχθηκε να πάει στα Σάσιμα, αλλά έμει­νε βοηθώντας τον πατέρα του στη Ναζιανζό. Γι’ αύτη τη χειροτονία ο Μέγας Βασίλειος γράφει σε μια επι­στολή του ότι για τον άγιο Γρηγόριο άξιζε μια επισκο­πή όση όλος ο κόσμος.

Το 375, όταν πέθανε ο πατέρας του αγίου Γρηγορίου, οι ορθόδοξοι της Κωνσταντινούπολης, που οι αρειανοί τούς είχαν πάρει όλες σχεδόν τις Εκκλησίες, πήγαν στη Ναζιανζό και κάλεσαν τον άγιο Γρηγόριο. Ήταν ο μόνος που θα μπορούσε, με τη θεολογική του σοφία και τη ρητορική του δεινότητα να αντιμετωπίσει τους αιρετικούς. Ήλθε λοιπόν στην Κωνσταντινούπολη, και σε μια μικρή Εκκλησία της αγίας Αναστασίας η Ορθοδοξία έστησε το στρατηγείο της εναντίον των αι­ρέσεων. Εκεί ο άγιος Γρηγόριος είπε τους περίφημους πέντε θεολογικούς λόγους κατά των αρειανών και των μακεδονιανών. Αρειανοί ήσαν οι οπαδοί του Αρείου, που αρνιούνταν τη θεότητα του Ιησού Χριστού, και μακεδονιανοί οι οπαδοί του Μακεδονίου, που αρνιούνταν τη θεότητα του Αγίου Πνεύματος.

Στα 381 έγινε στην Κωνσταντινούπολη η δεύτερη οικουμενική Σύνοδος, η οποία σύνταξε τα πέντε τελευ­ταία άρθρα του Συμβόλου της πίστεως· το όγδοο άρθρο, «Και εις το Πνεύμα το Άγιον…», είναι η διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η Σύνοδος, όταν τότε χήρεψε ο αρχιεπισκοπικός θρόνος της Κωνσταντι­νούπολης, εξέλεξε αρχιεπίσκοπο τον άγιο Γρηγόριο. Έτσι, όταν ύστερα απέθανε ο Πρόεδρος της Συνόδου άγιος Μελέτιος αρχιεπίσκοπος Αντιόχειας, Πρόεδρος της Συνόδου έγινε ο άγιος Γρηγόριος. Επειδή όμως αρ­γότερα ακούστηκαν διαμαρτυρίες και αμφισβητήσεις και μάλιστα από τους επισκόπους της Μακεδονίας, που ήλθαν καθυστερημένοι στη Σύνοδο, ο άγιος Γρηγόριος παραιτήθηκε κι από αρχιεπίσκοπος κι από Πρόεδρος της Συνόδου κι έφυγε στην Καππαδοκία.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος άφησε στην Εκ­κλησία, εκτός από τον άγιο βίο του και σπουδαίο συγ­γραφικό έργο. Περίφημος είναι ο Συντακτήριος λόγος, με τον οποίο, όταν παραιτήθηκε, αποχαιρέτησε τη Σύνο­δο και τους χριστιανούς της Αρχιεπισκοπής. Όταν, με­τά την παραίτησή του, ο άγιος Γρηγόριος κατέβηκε στην Καππαδοκία, ο Μέγας Βασίλειος είχε αποθάνει πριν δύο χρόνια. Τότε έγραψε και είπε τον επίσης περίφημο επιτάφιο λόγο στο Μέγα Βασίλειο. Ο άγιος Γρηγόριος έζησε ακόμα οκτώ χρόνια και απέθανε στα 389 σε ηλι­κία 60 ετών. Ο άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός είναι πραγματικά ο Θεολόγος Πατέρας της Εκκλησίας· ιε­ρουργός του λόγου και των θείων Μυστηρίων, που αποχαιρέτιζε τη δεύτερη οικουμενική Σύνοδο κι έλεγε^– «Καθαράν και ακίβδηλον την ιερωσύνην εφύλαξα». Αμήν.

(Μητροπ. Κοζάνης +Διονυσίου, Εικόνες Έμψυχοι, εκδ. Αποστ. Διακονίας, σ. 329-331).

https://www.pemptousia.gr/

Read more »