«Νά ποιοὺς πρέπει τὰ ζευγάρια νὰ μιμοῦνται, νὰ ποιοὶ εἶναι οἱ προστάτες τους. Ὁ ἅγιος Ἀκύλας καὶ ἡ ἁγία Πρίσκιλλα ἦταν δύο ἄνθρωποι ποὺ ἦταν ἐρωτευμένοι μεταξύ τους, ὅμως συγχρόνως εἶχαν καὶ ἕναν κοινὸ ἔρωτα γιὰ ἕνα ἄλλο πρόσωπο… ὄχι ἀνθρώπινο ἀλλὰ Θεανθρώπινο. Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτὸς ὁ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστὸ ἀναζωογονοῦσε καὶ τὸν μεταξύ τους ἔρωτα».

Στίς 13 Φεβρουαρίου, μία ἡμέρα πρὶν ἀπὸ την ξενόφερτη γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου, τιμᾶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοὺς δικούς της Ἁγίους, τὸν Ἀκύλα καὶ τὴν Πρίσκιλλα, ποὺ θεωροῦνται ἡ Ὀρθόδοξη ἀπάντηση στὴν δυτικῆς προέλευσης φραγκο-ἐορτὴ τοῦ Βαλεντίνου, γνωστὴ καὶ ὡς «ἑορτὴ τῶν ἐρωτευμένων».

Ἂν καὶ δὲν ὑφίστανται στοιχεῖα γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ «ἁγίου Βαλεντίνου», ἡ συμβολικότατα τῆς 14ης Φεβρουαρίου γιὰ ἐρωτευμένους διεθνῶς, εἶναι δυστυχῶς ἀναμφισβήτητη. Με ἁπλὰ λόγια ἑορτάζεται ἕνας ἀνύπαρκτος “ἅγιος” καθαρὰ γιὰ ἐμπορικοὺς λόγους!

Ὁ βίος τους: Ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα ἦταν ἕνα ἀγαπημένο χριστιανικὸ ζευγάρι ποὺ μαρτύρησαν τὴν ἐποχὴ τοῦ Νέρωνα. Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὸν Πόντο. Ὅταν ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὴν Ρώμη ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι, λόγω τῶν ἀναταραχῶν ποὺ γινόντουσαν μεταξύ τους στὶς συναγωγὲς γιὰ τὸν Ἰησοῦ, ὁ Ἀκύλας, ποὺ ἦταν σκηνοποιὸς στὸ ἐπάγγελμα, καὶ ἡ γυναίκα του Πρίσκιλλα ἀναγκάστηκαν καὶ αὐτοὶ νὰ φύγουν γιὰ τὴν Κόρινθο.

Στὴν Κόρινθο τοὺς συναντάει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως ἀναφέρεται...
στὶς Πράξεις 18, 1-4:  «…ἀναχώρησε (ὁ Παῦλος) ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἦρθε στὴν Κόρινθο. Ἐκεῖ βρῆκε ἕναν Ἰουδαῖο ἀπὸ τὸν Πόντο, ποὺ τὸν ἔλεγαν Ἀκύλα. Αὐτὸς εἶχε ἔρθει πρόσφατα ἀπὸ τὴν Ἰταλία μαζὶ μὲ τὴ γυναίκα του τὴν Πρίσκιλλα, ἐπειδὴ ὁ Κλαύδιος εἶχε διατάξει νὰ φύγουν ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι ἀπὸ τὴ Ρώμη. Ὁ Παῦλος ἦρθε σ΄ αὐτούς, κι ἐπειδὴ εἶχαν τὴν ἴδια τέχνη, ἔμεινε μαζί τους καὶ ἐργαζόταν. Ἡ τέχνη τους ἦταν νὰ φτιάχνουν σκηνές. Κάθε Σάββατο συζητοῦσε στὴ συναγωγὴ καὶ προσπαθοῦσε νὰ πείσει Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνες». Ὅταν, λοιπόν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἐπισκέφθηκε τὴν Κόρινθο, γιὰ νὰ διδάξει τὴν ὀρθόδοξη πίστη, τὸ ζεῦγος τοῦ προσέφερε θερμὴ φιλοξενία καθὼς εἶχε ἐντυπωσιαστεῖ μὲ τὸ κήρυγμά του. Τόσο τοὺς ἄγγιξε ὁ φλογερὸς λόγος τοῦ Ἀπόστολου, ὥστε ἀφοῦ κατηχήθηκαν καὶ βαπτίσθηκαν ἀπὸ αὐτόν, ἀποφάσισαν νὰ τὸν ἀκολουθήσουν στὶς περιοδεῖες του ὡς βοηθοί του.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔμεινε μαζί τους συνολικὰ 16 μῆνες, ὅπου καὶ τοὺς δίδαξε  καὶ τοὺς μύησε στὸ Χριστιανισμό. Στὴ συνέχεια τὸν ἀκολούθησαν στὴν Ἔφεσο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα ἀγαπημένοι καὶ εὐσεβεῖς, διαδίδουν τὸν Χριστιανισμὸ (Πράξ. 18,18-21). Ἀπὸ ἐκεῖ ἐπιστρέφουν στὴ Ρώμη, γιὰ νὰ συνεχίσουν νὰ διδάσκουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.
O Ἀπόστολος Παῦλος ἐντυπωσιάσθηκε τόσο ἀπὸ τὶς ἀρετὲς καὶ τὴ χριστιανική τους δράση, ὥστε τοὺς μνημονεύει στὶς ἐπιστολὲς του γράφοντας ὅτι, γιὰ τὶς προσφερθεῖσες ὑπηρεσίες τους καὶ τὸ θάρρος εἶναι εὐγνώμων ὄχι μόνον ἐκεῖνος, ἀλλὰ καὶ ὅλες οἱ ἐκκλησίες τῶν ἐθνῶν.
Ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα ἔμειναν ἑνωμένοι καὶ ἀγαπημένοι μέχρι καὶ τὴν τελευταία στιγμή, ἀφοῦ σύμφωνα μὲ τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ὅταν ὁ Ἀκύλας εἶδε τὴν γυναίκα του νὰ ἀποκεφαλίζεται καὶ νὰ μαρτυρεῖ εἶπε: «Μπορῶ νὰ μὴν φανῶ ἄνδρας ἐγώ, ἀνάλογα πρὸς τὴν γυναίκα μου ἀνδρεῖος καὶ πρόθυμος γιὰ ἀποκεφαλισμὸ γιὰ τὴν Πίστη τοῦ Χριστοῦ;» καὶ τὴν ἀκολούθησε στὸν θάνατο.

Νὰ λοιπὸν ποιοὺς πρέπει τὰ ζευγάρια νὰ μιμοῦνται, νὰ ποιοὶ εἶναι οἱ προστάτες τους.

Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὸ ἅγιο αὐτὸ ζευγάρι στὶς 13 Φεβρουαρίου κάθε ἔτους. Ὄμως τα χριστιανικὰ ζευγάρια ἂς μὴν μένουν μόνο σὲ μία ἡμέρα ἐκδήλωσεις τοῦ ἔρωτος καὶ τῆς ἀγάπης τους πρὸς τὸν ἄλλο.
Διότι λέγει ὁ ἱερὸς Χρυστόστομος: «Δὲν ὑπάρχει τίποτε, τίποτε πολυτιμότερο ἀπὸ τὸ ν’ ἀγαπιέται πολὺ ὁ ἄντρας ἀπὸ τὴ γυναίκα του καὶ ἡ γυναίκα ἀπὸ τὸν ἄντρα της». Καὶ πάλι «Δεν εἶναι ἡ περιουσία ποὺ φέρνει τὸν πλοῦτο στοὺς συζύγους, ἀλλὰ ἡ μεταξύ τους ἀγάπη».
Ἱ. Μητρόπολη Κωνσταντίας κείμενο τῆς Λαζάρω Παναγιώτου, ἐπιμέλεια: Ρένος Κωνσταντίνου

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/